Als aanstaande of kersverse moeder ontdek je een hele hoop nieuwe dingen. We vroegen een tijdje geleden wat jullie graag hadden willen weten voordat jullie moeder werden en daar kwamen een hele hoop reacties op. Vooral borstvoeding geven was voor velen van jullie een hele ervaring – eentje die niet altijd even goed verliep.
Ik herken dit heel erg en heb zelf twee hele verschillende borstvoedingervaringen gehad bij mijn twee kids. Deze ervaringen wil ik graag met je delen.
Ervaring 1: Tijdens de kraamweek lag Sam aan de borst, maar daarna was ik twee maanden lang fulltime aan het kolven en gaf ik alles met de fles. Dit had als gevolg dat ik er zelf aan onderdoor ging. 😅
Ervaring 2: Ik begon met antenataal kolven, oftewel kolven tijdens de zwangerschap, vanaf het moment dat ik 37 weken zwanger was. (Doe dit altijd in overleg met een lactatiekundige en/of je verloskundige.) Ik legde m’n kleintje aan in het gouden uurtje én heb ik hem uiteindelijk 6 maanden aan de borst gehad! Letterlijk één borst: rechts is er na 8 weken mee opgehouden, dus weken groeide de kleine door met melk van links. 💪🏼
Onze oudste, Sam, werd twee weken te vroeg geboren, het was hartje winter en hij was randje prematuur. Dat in combinatie met mijn PCOS en het niet kunnen aanleggen in het eerst (zogeheten gouden) uur na de bevalling, was geen goede start voor borstvoeding met Sam. Hij kwam eerst aan en viel aan het eind van de kraamweek al snel weer af. Hij hapte niet goed en had niet genoeg kracht. Ik had pijn en maakte niet genoeg melk aan. Resultaat: met een lactatiekundige ben ik aan de slag gegaan met kolven, kolven, kolven. Ik voelde me net een melkkoe, maar ik moest en zou het doen (van mezelf). Het was pittig en er zijn heel veel tranen gevloeid. Na twee maanden kon ik écht niet meer. Fulltime kolven en dan ook nog bijvoeden omdat het alsnog niet genoeg was.
Heel eerlijk? Ik heb achteraf veel minder genoten van mijn kraamtijd dan ik had gewild. Ik was alleen maar bezig met kolven, voeden, flesjes uitkoken en dat on repeat. Want tegen de tijd dat je klaar was met het hele ritueel, was het letterlijk alweer tijd voor de volgende voeding. Die hormonen doen wat met je. Dat je jezelf volledig voorbij loopt. En ja, ik genoot van die kleine man, maar het was echt ontzettend zwaar en heeft een verdrietig randje gegeven aan die eerste maanden. Dat doet nog steeds pijn en voelt heel oneerlijk naar mijn oudste toe (ook al deed ik het dan weer voor hem…. oh, de dualiteit van het moederschap).
Eén ding weet ik zeker. Dit wil ik nooit meer ervaren! Tijdens mijn tweede zwangerschap kwamen al die ervaringen van toen weer boven. Daarom heb ik heel gauw weer contact gezocht met m’n lactatiekundige. Ik wilde het weer proberen, maar ik wilde een fijne ervaring en ik wilde absoluut niet weer tot het gaatje gaan. Deal. En zoals ik al verklapte, dat is gelukt.
Op advies van de lactatiekundige ben ik tijdens de zwangerschap van Jesse begonnen met antenataal kolven. Ofwel, met je hand kolven vanaf de 37e week in je zwangerschap. Ik dacht: ‘Dat doe ik wel even.’ Pff, dat was pittiger dan ik dacht. Met 38.2 waren daar eindelijk de eerste druppels! Dat was huilen van blijdschap! De dag daarna had ik niks, maar een paar dagen later ‘oogste’ ik weer meer. Yes! Dolgelukkig was ik met mijn spuitjes met paar milliliters gele melk: colostrum. De eerste dagen drinkt je baby nog weinig, dus die paar milliliters waren al top! Kortom, ik kreeg er vertrouwen in. Zou het dit keer dan toch gaan lukken?
Toen onze zoon Jesse geboren werd, ging hij al vrij snel zelf op zoek naar m’n borst. Echt ‘kruipen’, zoals je dat in de filmpjes ziet. Zo bijzonder om dat mee te maken. Het lukte dit keer ook om in het gouden uurtje aan te leggen. Ik heb het overigens ook opgenomen in m’n geboorteplan, dat dit heel belangrijk voor mij was. Dus ook de verloskundige en kraamzorg waren hier goed op ingespeeld.
Jesse kwam (na normaal afvallen) aan! Hij bleef daarna drie dagen stabiel qua gewicht en daardoor maakte ik mij zorgen en werd ik onzeker. Kraamhulp en verloskundige(n) maakten zich geen zorgen en gaven het advies om Jesse warm te houden (zodat zijn energie naar groeien zou gaan in plaats van zichzelf warm houden). De lactatiekundige was voorzichtiger en gaf het advies om toch direct te gaan clusterkolven om productie op te krikken. Ondanks dat ik mezelf had beloofd dit niet nog een keer te doen, heb ik toch de kolf erbij gepakt… Alles van mijn eerste ervaring kwam weer keihard naar boven en de tranen vloeiden. Ik kon dit niet nog een keer aan. Mijn man en de kraamhulp hebben mij hier gelukkig enorm in gesteund. Zo fijn!
De kolf is weer aan de kant geschoven en ik ben gaan eten om zo extra vetten binnen te krijgen voor in de moedermelk. Cashewnoten, avocado’s, veel fruit en kwark of Griekse yoghurt. En of het nu aan de goede vetten lag, aan het warm houden of de combi… De dag erna kwam Jesse weer aan! Wederom tranen, maar dit keer van blijdschap.
Purelan en Rite aid hydrogel breastdiscs zijn m’n beste vriend geworden en na de kraamweek durfde ik voedingskleding te kopen. Ik was dit gewoon écht aan het doen!
Fast forward naar een paar weken later. Ik merkte dat Jesse steeds slechter begon te drinken op rechts. Hij was heel onrustig. Links ging het wel goed. Kolven om productie op te krikken aan de rechterkant – daar had ik écht geen zin in. Bij @themompany had ik al eerder gelezen dat je op één borst kunt voeden, dus heb ik het (met pijn en moeite) losgelaten. En dus heb ik Jesse weken, maanden op één borst gevoed. En voor het geval je het je afvraagt: ja, ik liep scheef. 😂
Vanaf 3 maanden hebben we Jesse ‘s avonds een klein flesje kunstvoeding erbij gegeven zodat hij net wat langer zou slapen. Officieel zou dat niet hoeven, maar hij was ‘s avonds zo onrustig dat ik hem de hele avond aan m’n borst had. Het kleine beetje kunstvoeding erbij hielp in ieder geval goed.
Kortom, met vallen en opstaan is het bij ons tweede kindje wel een geslaagde borstvoedingservaring geweest. Het is regelmatig een mooie mindset uitdaging voor mezelf geweest. Om vertrouwen te blijven hebben, om dat kleine flesje kunstvoeding niet als bedreiging of falen te zien, om te blijven luisteren naar m’n lichaam.
Elke week was ik trots dat ik het weer een week volgehouden had. Toen Jesse met maand 5 tanden kreeg en me beet…. au! Was het klaar en ben ik gaan afbouwen, haha. Maar ik ben super blij dat ik het gewoon 6 maanden heb mogen doen. (En lees hier alsjeblieft in: voed zolang het goed voelt voor jou en is dat 2 dagen, 5 weken, 10 maanden of wat dan ook, alles is goed!)
Het gekste wat ik tot nu toe heb gedaan? Dat is toch wel ‘op z’n kop’ voeden. Hierbij voed je je baby liggend. Het hoofd van Jesse ligt dan bij mijn borst en zijn buik ligt bij mijn schouders. Je moet toch wat, om die harde plekken (stuwing) weg te krijgen. 😉
Wellicht ben je al mama of lees je dit tijdens je zwangerschap. Borstvoeding is hard werken, voor iedereen anders en tegelijkertijd (als het lukt) ook echt magisch. Ik had gelukkig een fijnere borstvoeding ervaring bij mijn tweede kindje, maar dat verschilt écht per persoon. Vertrouw op jouw intuïtie en jouw gevoel. Als je voelt dat je wilt stoppen, doe dat alsjeblieft! Loop jezelf niet voorbij. Jouw baby heeft veel meer aan een gelukkige mama! #fedisbest
Neem gerust contact met me op via Instagram als je over dit onderwerp wilt kletsen.
Het is dé tip die je als (aanstaande) ouder maar al te vaak hoort: slapen wanneer je kindje slaapt. Een hele goede tip, want de
Knuffels die op de grond zijn gevallen, nachtmerries, ‘nog één beker water’, vieze luiers, slaapregressie, sprong, tandjes die doorkomen: het leven van kinderen gaat niet
Deze week gaan we weer naar de stembus. Hoewel de Provinciale Staten verkiezingen minder aandacht trekken dan de Landelijke verkiezingen, zijn ze wel degelijk belangrijk!
Het ultieme momentje voor jezelf, wekelijks in je inbox? Yes! Elke maandag sturen we je 3 bite-sized stukjes content, speciaal voor jou geselecteerd. Perfect voor als je 5 minuutjes voor jezelf hebt op de bank, in bed of – tja, laten we maar gewoon eerlijk zijn ;) – op de wc.
Geen standaard nieuwsbrief, maar elke week jouw portie me-time. Mails om naar uit te kijken, voor en door zakenmama’s.
2 reacties
Nog steeds heel trots op je doorzettingsvermogen. Maar ook in het aangeven van je grenzen. Zo belangrijk!
Een goede start samen met je baby is stap 1 van je avontuur , daarna komen begeleiding, ervaring opdoen en hopelijk het genieten
Dankjewel, Yvonne! Nog steeds heel erg dankbaar dat je me beide keren hebt begeleid!
Liefs, Celine