Moeder worden? Ja, als ik later groot ben. Dat zei ik altijd als mensen mij vroegen naar mijn kinderwens. Ik kon mij niet voorstellen dat ik nooit moeder zou worden, maar tegelijkertijd kon ik mij tot ongeveer twee jaar geleden ook niet voorstellen dat ik op dat moment moeder zou worden. Het stond toen gewoon niet zo hoog op het lijstje. Ik had een fijne baan als kleuterjuf waarbij ik veel liefde kon geven aan mijn kleuters. Ik had een fantastische man en een leuk huis. Fijne vrienden en een heel leuk leven.
Geleidelijk aan werden er steeds meer vriendinnen, nichtjes en kennissen zwanger. Ik vond het heerlijk; op kraambezoek gaan en lekker kroelen met die kleine baby’tjes. Aan hun hoofdjes snuffelen en hun zachte haartjes aaien. Ze in slaap wiegen en liedjes voor hen zingen. En daarna ging ik gewoon weer terug naar huis. Thuis, waar ik alle nachten heerlijk sliep, niet struikelde over speelgoed en mijn eigen ding kon doen.
Maar met al die zwangere vrouwen en kleine baby’tjes om mij heen, bekroop mij langzaam het gevoel dat alle moeders samen een clubje hadden en dat ik daar niet bij hoorde. Ik had immers geen baby en was ook niet zwanger. Dus ik wist er niks van. Ik vond dat een heel naar gevoel en worstelde daar best een tijdje mee. Ik voelde mij ‘minder’ dan mijn vriendinnen met kinderen. Alsof zij verder waren in het leven dan ik. Het was een heel dubbel gevoel: ik wilde nog geen moeder worden en toch wilde ik wel bij het clubje horen. Dat buitengesloten gevoel vrat aan mij. Maar ja, om dat nu de reden te laten zijn om een kindje te krijgen?
In de zomer van 2021 was ik een week op Schiermonnikoog. Om yoga te doen, te mediteren, te leren over chakra’s (ja, echt, mijn nuchtere persoontje heeft geleerd wat chakra’s zijn) en lekker te eten. Ik sliep op de camping in de buurt, waar ik ‘s middags even uitrustte voor mijn tentje. Omdat een goede vriendin in de laatste weken van haar zwangerschap zat, stuurde ik haar een berichtje hoe het ging. Zij stuurde een foto van haarzelf en een prachtig klein baby’tje terug. Ze was al bevallen! We belden en ik was ontzettend blij voor haar en haar man.
Na het telefoontje reed ik op de fiets van de camping terug naar de yoga retreat voor de les Yin Yoga die op de planning stond. Daar lag ik dan, in een duinpan in de zon, mijn spieren los te laten in allerlei houdingen toen ik ineens werd overvallen door een enorme huilbui. Ik snapte niet zo goed waarom. Waren het tranen van geluk? Verdriet omdat ik bang was voor het verliezen van een goede vriendin nu zij moeder was geworden? Angst omdat ik er, voor mijn gevoel, nu weer niet bij zou horen? Ik wist het niet zo goed.
Dit nare gevoel bleef de rest van de dag heel hoog zitten. Na een gesprek met de leidster van de retreat realiseerde ik mij dat ik gewoonweg jaloers was. Ik wilde ook een baby! Een baby van onszelf, om van te houden en voor te zorgen. Een baby die half mij en half Mark zou zijn. Ons baby’tje. Of ik het opkomende gevoel van mijn kinderwens nu onderdrukt heb waardoor het ineens zo intens naar boven kwam, weet ik nog steeds niet. Het buitengesloten gevoel werd wellicht al tijden van binnen gevoed door mijn kinderwens. Misschien had mijn rationele ik mijn wens opzij geschoven omdat we net een paar maanden geleden verhuisd waren? Als je maar lang genoeg roept ‘later als we groot zijn’, ga je er zelf misschien ook wel in geloven dat je eerst ‘groot genoeg’ moet zijn om een baby’tje te krijgen.
Hoe dan ook, ik kon er niet meer omheen. Ik wilde heel graag een baby. Enorm graag. Allesverterend graag. Maar ja. Mark wist niet beter dan dat we ‘later als we groot waren’ pas aan baby’tjes zouden denken. Bij thuiskomst kaartte ik mijn veranderde gevoel aan. We spraken af dat we het in de winter zouden gaan proberen, maar dat ik wel alvast mijn spiraaltje eruit zou laten halen. Long story short, eind november 2021 hielden we een positieve zwangerschapstest in onze hand. De zwangerschap verliep, op wat kwaaltjes na, goed en voorspoedig. Op 30 juli 2022 werd onze prachtige zoon Morris geboren.
Ik had niet kunnen denken dat ik, één jaar na mijn huilbui op Schiermonnikoog, zo’n mooi baby’tje in mijn handen zou houden. En het mooiste: hij is helemaal van ons.
Headerbeeld: Leven Liefde Geluk Fotografie
Lees ook van Susan: Column: ouderschap is doen wat voor jou werkt
De klassen langs en leerlingen trakteren op een lekkernij. Jarig zijn als kind is écht een feestje! Als moeder wil je je kind naar school
Je zou denken dat de combinatie werk en moederschap aardig is ingeburgerd in 2023. Echter blijkt maar weer dat hier over blijven praten nog steeds
Vroeger zaten we voornamelijk op MySpace en Hyves, maar tegenwoordig hebben we ontelbaar veel socials. TikTok en Instagram zijn grote spelers en ook LinkedIn en
Het ultieme momentje voor jezelf, wekelijks in je inbox? Yes! Elke maandag sturen we je 3 bite-sized stukjes content, speciaal voor jou geselecteerd. Perfect voor als je 5 minuutjes voor jezelf hebt op de bank, in bed of – tja, laten we maar gewoon eerlijk zijn ;) – op de wc.
Geen standaard nieuwsbrief, maar elke week jouw portie me-time. Mails om naar uit te kijken, voor en door zakenmama’s.
De inpak-chaos vermijden en zeker weten dat je alles bij je hebt? Of je nu vertrekt naar een tropisch oord of lekker in NL blijft, wij helpen je stressvrij weg te gaan met deze ultieme inpak cheatsheet. Schrijf je hier in voor de Tijd voor jou nieuwsbrief en ontvang ‘m direct in je inbox!
Psst, ontvang je Tijd voor jou al en wil je deze inpaklijst ook in je inbox? Vul het dan alsnog even in, dan sturen we ‘m los naar je op!
