Een Tiny House met een gezin: hoe zou die ervaring zijn? Veel ouders op ons platform herkennen het: een gezin brengt veel spullen met zich mee! Je huis lijkt steeds voller te worden. Niet gek dat veel mensen bij gezinsuitbreiding dus op zoek willen naar een groter huis. Maar, stel dat je het juist andersom wilt. Minder spullen en het liefst ook kleiner wonen. Zakenmama columnist Susan van Loghem had deze droom. En het lukte! Samen met haar man Mark en zoon Morris woont zij in een Tiny House. In deze column vertelt ze hoe dit is gelopen en deelt ze haar ervaring met het leven met gezin in een Tiny House.
Sinds april 2021 wonen wij in onze Tiny House van 3.5 bij 12 meter. We hebben een ontzettend fijne plek aan de rand van Den Haag, met een hele mooie grote tuin om ons huisje heen. We wonen aan het water met uitzicht op een oude boerderij uit de 18e eeuw. Heerlijk!
Korte flashback naar hoe het allemaal zo gekomen is. In 2013 studeerde ik af en waren Mark en ik op zoek naar een huis. We vonden een leuke eengezinswoning aan de rand van Pijnacker. Een huis uit de jaren zeventig van ongeveer 120 vierkante meter, met een tuin, drie slaapkamers op de eerste verdieping en een niet geïsoleerde zolder. We verhuisden en wonen er een aantal jaar heel fijn.
Naar een jaar of vijf begon ik mij te verdiepen in minimalisme en kwam ik Tiny Houses tegen op Pinterest. Dat zag er leuk uit! Het idee van alleen leven met wat je nodig hebt en waar je blij van wordt, sprak mij enorm aan. Het idee van een Tiny House zette zich vast in mijn hoofd en ik begon te dromen over hoe het zou kunnen zijn. Ik nam Mark mee in mijn hersenspinsels en probeerde hem net zo enthousiast te krijgen als ik was. Omdat onze bruiloft op handen was in oktober 2018, stelde Mark voor om het Tiny House idee even te parkeren tot na onze grote dag. Als we daarna dan nog enthousiast waren, dan zouden we wel verder zien.
Ik bleef enthousiast. En niet zo’n beetje ook. Mark ook, maar die hield mij wel met beide benen op de grond door ook de praktische kant te belichten. Waar zouden we ons huisje dan neerzetten? Konden we aangesloten worden op de voorzieningen? Welke vergunningen heb je nodig om een Tiny House te plaatsen? Wat volgden waren een aantal maanden van wikken en wegen; gingen we dit echt doen? De sprong van ons vertrouwde gewone ‘grote-mensen-huis’ naar een huisje dat nog ontworpen, gebouwd en geplaatst moest worden op een toen nog onbekende plek, was best groot.
We hakten de knoop in februari 2019; we gaan ervoor! Met behulp van Mark zijn broer die architect is, gingen we aan de slag met het ontwerp. Toen mijn ouders doorkregen dat wij dit plan echt zouden gaan doorvoeren, hebben zij ons geholpen aan een fijne plek om ons huisje neer te zetten. Zo kreeg ons idee langzaamaan vorm. De gemeente was akkoord, zolang we ons aan de regels van het bouwbesluit zouden houden. We vonden een Tiny House bouwer in Werkendam en reden regelmatig naar het zuiden om ons huisje in de loods te bewonderen.
In februari 2021 was ons huisje klaar, in 4 maanden hadden de bouwers ons ontwerp tot leven gewekt en was ons huisje klaar voor vertrek. Ik kan je vertellen dat het een vreemde gewaarwording is om je eigen huis langs te zien rijden op een vrachtwagen! De plaatsing verliep voorspoedig, maar omdat de voorzieningen nog niet in orde waren, verhuisden we een kleine twee maanden later.
In ons ontwerp hadden, misschien naïef, niet direct rekening gehouden met de komst van onze kleine mini. Met het idee dat we altijd nog uit konden bouwen, gingen we wel kijken hoe we dat eventueel zouden doen met gezinsuitbreiding. Daar dachten we toen nog helemaal niet aan en zou nog even duren. Boy, was I wrong! Een paar maanden later ging het enorm kriebelen en in juli 2022 werd onze zoon Morris geboren.
Lees ook van Susan: Column: mijn reis naar het moederschap
Wanneer ik mensen vertel over onze bijzondere woonsituatie en het feit dat we een baby/dreumes hebben van nu ruim een jaar, word ik soms toch wel wat meewarig aangekeken. Want hoe DOE je dat dan? Waar slaapt de baby? Waar laat je alle babyspullen? Heb je dan wel plek voor een commode om hem te verschonen? Omdat ik denk dat onze situatie niet per se heel anders is dan wanneer we in een eenkamerappartementje zouden wonen, geven we hieronder het antwoord op de meestgestelde vragen en delen we hier en daar wat tips voor ouders die ook klein (willen) wonen.
Ik denk dat dit veruit de meestgestelde vraag is; waar slaapt de baby? Toen Morris net geboren was, sliepen we op ons matras dat we op de bank hadden gelegd. De co-sleeper van Morris stond naast dit bed en dat ging helemaal prima. Na een maand of drie verhuisden we naar boven, de co-sleeper verhuisde mee. Sinds een paar maanden hebben we (lees: mijn handige man) ons bed uitgebreid met een extra matrasje naast ons eigen matras zodat ons bed nu ongeveer 220 centimeter breed is. Hier slapen we met zijn drieën in. Het samen slapen bevalt ons heel goed, we hoeven ons bed niet uit om Morris te troosten als hij wakker wordt ‘s nachts (dat gebeurt nog weleens…) en worden wakker met een vrolijk kijkend mannetje dat gebaart dat hij naar beneden wil om te spelen. Voor nu werkt dit perfect.
Waar laat je alles?! ‘Alles’ is een ruim begrip. Als je ‘het internet’ moet geloven heb je enorm veel spullen nodig om voor een baby te zorgen. Maar als je simpelweg niet veel ruimte hebt, denk je wel twee keer na voordat je een volautomatische baby-in-slaap-wieg-machine koopt (om maar iets te noemen). De spullen die we kochten moesten vooral heel nuttig of ECHT heel leuk zijn, voordat we overgingen tot de aanschaf. We kochten voor binnen een opklapbaar badje, een verschoonkussen zonder commode en een aantal rieten mandjes voor wat speelgoed, luiers en ander klein babyspul. Van mijn ouders kregen we een kinderstoel.
Lees ook van Susan: Column: ouderschap is doen wat voor jou werkt
In het verlengde van het vorige punt over spullen, speelgoed. Want kinderen hebben speelgoed nodig toch?! Nou. Ja. Tot op zekere hoogte. Ik denk dat het zeker fijn is om wel wat speelgoed in huis te hebben. Maar de hoeveelheid speelgoed die je vandaag de dag om je oren vliegt is wat mij betreft écht niet nodig. Vooral omdat onze zoon het liefst speelt met een pollepel, een plastic bakje en mijn deo-roller. We proberen het speelgoed dat we kopen, aan te laten sluiten op hetgeen wat Morris heel leuk vindt. Momenteel is dat vooral alles wat hem fysiek uitdaagt, hij houdt van klimmen en buiten schooieren. Sindskort hebben een opklapbaar klimrek, waar hij dol op is!
Samen leven op een relatief klein woonoppervlakte gaat ons goed af. We vinden het heerlijk om te leven met wat we nodig hebben en waar we blij van worden. Geen materiële rompslomp, snel klaar met schoonmaken en opruimen, veel buiten zijn in onze mooie tuin. Voor nu zijn we volledig content met onze woonsituatie. Mocht dat in de toekomst veranderen, dan gaan we weer verder kijken. Misschien gaan we aanbouwen. Of een eigen slaapkamertje voor Morris maken binnen ons huidige huisje. We zien wel. Desnoods zetten we een tentje in de tuin 😉
Neem ook eens een kijkje op Instagram voor meer verhalen van onze Zakenmama’s! | Headerbeeld: Leven Liefde Geluk Fotografie
Na twaalf jaar haar eigen salon te hebben gerund, was Lindsay van der Meijs toe aan iets anders. In deze editie van Zakenmama in the
‘Wat draagt jouw kind zich toch voorbeeldig! Het is zo’n schatje!’ Krijg jij met enige regelmaat zo’n lieve, positieve opmerking als je kind weer naar
Mierzoete schuimpjes, (chocolade) pepernoten en een stukje speculaas: het sinterklaasfeest staat in het teken van zowel cadeautjes als heerlijke lekkernijen. Een zak kruidnoten doet het
Het ultieme momentje voor jezelf, wekelijks in je inbox? Yes! Elke maandag sturen we je 3 bite-sized stukjes content, speciaal voor jou geselecteerd. Perfect voor als je 5 minuutjes voor jezelf hebt op de bank, in bed of – tja, laten we maar gewoon eerlijk zijn ;) – op de wc.
Geen standaard nieuwsbrief, maar elke week jouw portie me-time. Mails om naar uit te kijken, voor en door zakenmama’s.
