Daar zat ik dan, ‘hoogopgeleid’, in de bloei van mijn carrière. De verschillende ballen die ik probeerde hoog te houden leken wel van beton. Ik nam het besluit om tijdelijk te stoppen met werken als moeder, zonder perspectief voor de toekomst. Oh, wat héb ik me druk gemaakt over meningen van anderen. Maar wat ben ik nu blij dat ik die keuze heb durven maken.
Niet van een leien dakje
Het was 2020. Ik had een leuke baan bij de overheid waar ik al een tijd naar toe had gewerkt, fijne collega’s, een comfortabel vast contract. Ook was ik (en ben nog steeds, uiteraard) moeder van een dochter en een zoon. Met dochterlief ging het allemaal van een leien dakje, met mijn zoon niet bepaald. Hij bleek een ontwikkelingsstoornis te hebben, waardoor hij veel begeleiding en rust nodig had. Opeens bevonden we ons in een wereld van onderzoeken, therapieën en zorgindicaties. Hoewel we fantastische hulp kregen, vroeg het ook veel flexibiliteit van mij als moeder. Mijn werk vroeg dat óók: ’s avonds laat voor een politieke vergadering naar de andere kant van het land rijden hoorde erbij.
Stoppen met werken als moeder
Nu wás ik al nooit zo’n ontzettend laissez-faire-type met onmetelijke energie; in deze periode zoog de combinatie van zorgen en verantwoordelijkheden alle veerkracht uit m’n lijf en hoofd. Toen was daar mijn nuchtere man, die op een dag de legendarische woorden sprak: “Waarom stop je niet gewoon een tijdje met werken?” Uh, say what? Enig idee hoe lang ik gestudeerd heb? Zie je mij al ie-de-re middag met ranja en koekjes aan de keukentafel zitten?
Meningen van anderen
En toch… Zodra het idee een beetje kon landen, durfde ik van mezelf de voordelen te overdenken. Ik zat inmiddels ziek gemeld thuis. Weer aan het werk gaan zou betekenen dat ik terugkeerde in exact dezelfde situatie. Een andere werkgever was ook niet echt een optie: ik had geen idee wat ik anders zou willen doen en ik had de puf niet om daarover na te denken. In no time zou ik weer in de ziektewet belanden. En mijn werkgever weer met een probleem opzadelen, want joh, wat voelde ik me verantwoordelijk en schuldig. Maar wat zou de maatschappij wel niet denken? ‘Wat een slappeling! Zo zonde van je studies! Als je je carrière in déze fase onderbreekt, kom je er nooit meer tussen!’ Ik zou vast niet meer interessant zijn voor mijn vriendinnen. Want hoeveel zou ik nou gaan beleven, als thuisblijfmoeder? Zou ik mezelf nog wel blijven, als echt álles om mijn kinderen ging draaien?
Voordelen van thuis blijven
Maar de pluspunten werden al wel snel duidelijk, want nog geen maand na mijn ontslag begon de corona-ellende met het thuisonderwijs. Terwijl moeders om me heen gillend gek werden, had ik de rust om er een bijzondere tijd van te maken thuis (oké, echt niet alle dagen waren rainbows and sunshine hoor, geloof me…). Ik werd zelf steeds meer ontspannen, kon weer slapen en ontdekte een nieuw luikje ‘geduld voor de kinderen’. En, zeker niet op de laatste plaats: mijn kinderen vonden het heerlijk dat ik er altijd was. Ik kon mijn zoon bij alles begeleiden, waardoor hij prachtige stappen zette. De onvermijdelijke zorgen kon ik veel beter verwerken, want er was ruimte in mijn hoofd. En ik haalde voldoening uit vrijwilligerswerk, dat ik anders nooit was gaan doen in combinatie met mijn betaalde werk.
Lees ook deze column van Marleen: De werkende moeder versus de niet werkende moeder
Nog een gewaagde stap
Een periode uit de ratrace gaf me ook de rust om te bedenken waar ik nu écht happy van werd. Waar zou ik het allerliefste mijn geld mee willen verdienen? Schrijven was altijd, van jongs af aan, wat ik het liefste deed. Maar ja, toch had ik gekozen voor andere studies met het oog op zekerheid. Nu was ik echter weer terug bij het begin. Ik begon met het schrijven van een kinderboek over mijn zoontje en bloeide op door dit proces. Het leven liep nu toch al zo anders dan gepland, wat als ik nou eens nóg zo’n gewaagde stap zette..?
Zoveel positiefs
En nu zit ik hier weer, ruim twee jaar later. Als freelance tekstschrijver doe ik datgene waar ik als kind al van droomde. Ik ben nog steeds flexibel en (meestal) ontspannen in de zorg voor mijn kids. Natuurlijk realiseer ik me dat niet iedere moeder de luxe heeft om tijdelijk te stoppen met werken. Ook wij hebben financiële keuzes moeten maken, maar ik besef dat ik een geluksvogel ben. Want zo zie ik het nu: de aanleiding om te stoppen met werken was zeker niet leuk, maar het heeft ons gezin én mezelf zoveel positiefs gebracht. Nu ik dat inzie, kan ik eventuele meningen van anderen makkelijker naast me neerleggen. In de praktijk heb ik vrijwel alleen maar steun en begrip ontvangen van mensen. En… me dus weer eens voor niets druk gemaakt.
Jouw leven
Sta jij ooit voor zo’n keuze? Denk aan jezelf en aan je gezin. Je denkt vaak te weten hoe andere mensen denken of zullen reageren, maar zó wijs ben je niet. 😉 Andere mensen zijn vooral met zichzelf bezig en veel minder met jou. En zijn er wel negatievelingen om je heen? Jammer de bammer voor hen. Je kunt toch niet iedereen pleasen en bij zo’n persoonlijke keuze hóef je dat ook niet te doen. Denk als de grote poëet Jon Bon Jovi: “It’s my life”.
Meer lezen van Marleen? Klik op de banner hieronder om naar haar blog te gaan. Ook kun je met haar connecten op LinkedIn.
