Vorig jaar schreef zakenmama Celine de column ‘We moeten eens kappen met momshaming van werkende moeders’. In de tussentijd heeft de overheid plannen gemaakt om kinderopvang binnen een paar jaar nagenoeg gratis te maken. Betekent dit dat moeders meer gaan werken? Dat valt nog te bezien. Want de motivatie voor vrouwen om veel of weinig te werken, heeft echt niet altijd met financiën te maken. Meningen van anderen spelen hierbij een grote rol. Vaak zijn dat meningen van medemoeders.

Combinatie moederschap en gezin
We weten allemaal best dat de combinatie van het moederschap en een gezin uitdagend kan zijn. De druk van de maatschappij om een immer perfecte vrouw, moeder, vriendin, echtgenote én werknemer te zijn is daarbij niet bevorderlijk. De Facebookpost van de Amerikaanse Sarah Buckley Friedberg ging enkele jaren geleden al viral. Friedberg uitte haar frustratie over haar beleving dat moeders altijd worden verondersteld “een schoon, Pinterestwaardig huis te onderhouden. Ruim de kerstverlichting op. Recycle. Wees de kerstman, de paashaas, de tandenfee, de verjaardagsplanner, de poep-doula (serieus, wanneer houdt dit op), de vinder van verloren dingen, de moderator van gevechten. Doe leuk. Wees consequent. Lees boeken. Organiseer dansfeestjes.” Of je een werkende moeder bent of niet, maakt hierbij eigenlijk geen verschil.
Wat werkt voor de één…
Het is wonderlijk dat zoveel vrouwen met hetzelfde soort uitdagingen te maken hebben, maar tegelijkertijd keuzes van andere vrouwen bekritiseren. Omdat zij zelf andere beslissingen nemen. En daar wringt nu juist de schoen, want wie zegt dat wat voor jóu en jóuw gezin werkt, ook voor een ander zou moeten werken?
Dit soort kritiek komt soms voort uit standvastigheid over je eigen normen en waarden, maar heeft nog veel vaker te maken met onzekerheid over je eigen keuzes. Want dat iemand keuzes maakt die zo anders zijn dan die van jou, zet je toch aan het denken… Als je hierbij ook nog eens likes krijgt van andere criticasters die jouw niet zo positieve opmerking waarderen, geeft dit volgens psychologen een behaaglijk gevoel. Maar soms raak je een ander hier meer mee dan je denkt. Ik maak me daar zelf vast en zeker ook soms schuldig aan.
Laten we eens teruggaan naar de werkende moeder. Hoeveel, en óf je nu werkt of niet; als moeder probeer je de beste omgeving voor je kind te creëren om in op te groeien. Dat leidt bij verschillende mensen nu eenmaal tot verschillende keuzes. Iedere moeder probeert op haar eigen wijze daar een balans in te vinden, maar het lijkt alsof je het nooit goed doet. Laat staan dat je als moeder even wil ventileren over wat je soms zwaar vindt. Dan krijg je wellicht te horen dat het je eigen keuze is om wel (of juist niet) te werken. Elize Mees vat het mooi samen via het platform Omdenken: “Werkende moeder zijn in deze maatschappij is niet makkelijk. Je moet namelijk moeder zijn alsof je niet werkt en werken alsof je geen moeder bent.”
Nare opmerkingen
“Ik zou het niet kunnen hoor, mijn kind zoveel dagen naar de BSO sturen.”
“Phoe, de hele dag een beetje met je kind fröbelen zonder een volwassen gesprek, ik zou gek worden…”
Het kan best dat iemand er zo tegenaan kijkt en het wordt vast niet lelijk bedoeld, maar dit soort opmerkingen geven toch een nare bijsmaak aan de vrouw die het op háár manier ook allemaal zo goed mogelijk probeert te doen.
Terwijl de werkende moeder wellicht veel levensgeluk en energie haalt uit zelfontwikkeling en financieel wil (of móet) bijdragen aan het onderhouden van haar gezin. Misschien zorgt de situatie van de thuisblijfmoeder er wel voor dat ze noodgedwongen niet werkt. Of heeft ze er heel bewust voor gekozen om eerste jaren bij haar kroost te zijn.
Je doet het goed
Wat de reden ook is voor je keuze om veel, weinig of niet te werken; we zouden eens meer het motto ‘you do you’ moeten gebruiken. Moeder zijn is al uitdagend genoeg, laten we het elkaar niet nog moeilijker maken door te focussen op dingen waar wij zelf toevallig even anders over denken. Neem een voorbeeld aan de Facebookgroep ‘Love What Matters’, waar moeders elkaar juist prijzen. Zo postte Ashle Potter het volgende: “Aan de thuisblijfmoeder: Ik kan me voorstellen dat het niet altijd makkelijk is wat je doet, maar het is fantastisch dat je die waardevolle jaren met je kinderen doorbrengt. Je bent een goede moeder.
Aan de werkende moeder: Het is geweldig dat je je carrière voortzet, je bent op zoveel manieren een positief rolmodel voor je kinderen, fantastisch. Je bent een goede moeder.”
Geen competitie
Zelf werk ik – na een tijd bewust geen betaald werk te hebben gedaan – inmiddels parttime, omdat dat voor mijn gezin én mij als individu de beste keuze is. En ook omdat ik het geluk heb om deze keuze te kunnen maken. Met bewondering kijk ik naar vrouwen die nog meer uren draaien dan ik, die alle borden in de lucht weten te spinnen. Wat een superhelden. Dat er dan af en toe een bordje op de grond klettert, vind ik niet zo gek. En weet je hoe leerzaam het is om naast een carrière een huishouden te runnen? Werkgevers mogen juist blij zijn: het moederschap is eerder een teken van flexibiliteit en verantwoordelijkheidsgevoel dan van minder inzet en betrokkenheid.
We weten allemaal, hoe zoetsappig het ook klinkt: een betere wereld begint bij jezelf. Wees voorzichtig met de meningen die je misschien hebt over keuzes in opvoeding of levensstijl. Juich elkaar toe, in plaats van dat je elkaar neerhaalt. Moederschap is geen competitie.